ЗАПАРОЖЦЫ – староннія гледачы, якія ў час вяселля не сядзелі за бяседным сталом, а стаялі за парогам і ўдзельнічалі толькі ў забавах і танцах. У час падзелу караваяў маладых запарожцаў клікалі ў хату, куды яны ўваходзілі з памялом і лапатай, забіралі сваю частку каравая, плацілі грошы і выказвалі ў адрас маладых жартоўныя, часам не зусім прыстойныя прыгаворы («Даруюць хлопцы-запарожцы тыя пчолы, што сядзяць у вуллі, гудуць, як дурні, кашалямі мёд носяць, на галлі чапляюць» і інш.).

Запарожцамі называлі таксама хлопчыкаў, якія ў час падзелу каравая стаялі каля стала і імітавалі галасы тых жывёл, якіх называлі сваякі ў час дарэння маладых. За гэта запарожцы атрымлівалі шышкі, гускі і іншае дробнае печыва, прыгатаванае з каравайнага цеста.