КАРОБКА – 1) традыцыйная прылада для зімовай лоўлі рыбы, пераважна ўюноў (называлася таксама кош, дух, рэшата). Устанаўлівалі ў спецыяльна высечаных палонках, якія разам з каробкай закрывалі галінкамі, сенам і снегам, каб вада ў палонцы не замярзала. Лоўля рыбы каробкаю была пашыраная на Палессі;

2) ёмістасць для ручной сяўбы; тое, што і сявенька;

3) ёмістасць для захоўвання і пераноскі зерня, крупаў ды іншых сыпучых рэчываў.