ГОТЫКА (з італ. ад назвы герм. племя готаў) – мастацкі стыль позняга сярэднявечча, што змяніў раманскі стыль. Бярэ пачатак з XII ст.

На Беларусі готыка знайшла адбітак пераважна ў архітэктуры, дзе ў ХV-ХVІ стст. выявіўся адметны стыль, у якім спалучыліся рысы готыкі і рэнесансу, традыцый усходнеславянскага манументальнага дойлідства і славянска-візантыйскі стыль, што ўсё разам узбагаціла беларускую готыку, надало ёй своеасаблівы каларыт і мастацкую каштоўнасць (Сынкавіцкая царква-крэпасць).

Аб'ёмы вырашаюцца скульптурна, маюць мяккую прарысоўку ліній (Ішкалдскі Троіцкі касцёл). Асноўны дэкаратыўны матыў вызначалі спалучэнне цагляной муроўкі з атынкаванымі плоскімі нішамі разнастайных форм (Мураванкаўская царква-крэпасць), аркатура ў абрамленні парталаў і аконных праёмаў (Навагрудская Барыса-Глебская царква). Манументальныя кампактныя аб'ёмы, умацаваныя контрфорсамі (вертыкальны выступ, рабро ў сцяне, плаціне для павышэння ўстойлівасці збудавання), кантраставалі з высокімі яруснымі вертыкальнымі вежамі, якія надавалі будынкам рысы дынамічнай асіметрыі (Гнезнаўскі касцёл Міхаіла Архангела, кальвінскі збор у в. Дзераўная Стаўбцоўскага раёна і інш.).

Архітэктурныя формы, канструкцыі і будаўнічая тэхніка гатычнага стылю характэрныя для замкавага дойлідства ХVІ-ХVІІ стст. (Стары замак у Гродне, Навагрудскі і Мірскі замкі). У драўляным дойлідстве асобныя гатычныя элементы захоўваліся да XVIII ст.