"ВЯЛІКАЯ ХРОНІКА” – беларуска-украінскі помнік пісьменнасці XVII ст., у якім адлюстравана своеасаблівая гістарычная энцыклапедыя эпохі барока (вядучы стыль у мастацтве канца XVI – XVIII стст.). Укладзеная па-старабеларуску ў дакладна невядомыя час і месцы і мае кампіляцыйны характар.

Па структуры і жанры – звод, выкананы на падставе гісторыка-літаратурных крыніц і складзены з 3-х частак: «Хронікі ўсяго свету» (на аснове даследавання польскага гісторыка М.Бельскага), «Хронікі славянарускай» і «Хронікі літоўскай і жамойцкай» (на грунце хронікі М.Стрыйкоўскага). У 1-й частцы апісваецца далёкае мінулае чалавецтва ад «стварэння свету» да эпохі Карла Вялікага (IX ст.). 2-я частка прысвечана ўсходнеславянскай гісторыі ад заснавання Кіева да 1480 г. 3-я частка ўтрымлівае расказ пра гісторыю ВКЛ ад легендарнага князя Палемона да 1588 г.

У «Вялікай хроніцы» змешчана таксама шмат розных міфаў, легенд, паданняў і літаратурных апрацовак розных гістарычных сюжэтаў; яна – не толькі звод асобных пагадовых запісаў, але і своеасаблівая анталогія тагачасных твораў гістарычнай прозы (аповесцяў пра Траянскую вайну, А.Македонскага, Кулікоўскую бітву і інш.). Існуе ў шматлікіх спісах. Большая частка тэксту «Вялікай хронікі» не апублікавана, апрача «Хронікі літоўскай і жамойцкай».